Όταν ο Niki Lauda ξεγέλαγε τον Χάρο

Είναι 1η Αυγούστου του 1976. Είναι η μέρα του γερμανικού Grand Prix, στην πίστα του Nurburgring. Εκεί που αποκαλείται και “Πράσινη Κόλαση”, λόγω της πυκνής βλάστησης γύρω από αυτή και της επικινδυνότητας μέσα σε αυτή.
 

Τις προηγούμενες ημέρες, βρέχει. Ο Αυστριακός πρωταθλητής της Formula 1 και επικεφαλής της κατάταξης, ως εκείνη τη μέρα, Niki Lauda, είναι πολύ προβληματισμένος για τους κινδύνους που έχει αυτός ο αγώνας. Δεν θέλει να τρέξει στην πίστα, η οποία έχει κάποια στεγνά και κάποια βρεγμένα κομμάτια. Ζητά από τους άλλους πιλότους να μποϋκοτάρουν για έλλειψη μέτρων ασφαλείας. Δεν εισακούεται.


Αναπαράσταση του φρικτού ατυχήματος από σκηνές της ταινίας “Rush”, που αφηγείται τη ζωή του

Στη μέση του αγώνα, μετά από μια κακή εκκίνηση, ο Αυστριακός, ο οποίος έχει ξεκινήσει με ελαστικά για βροχή, αλλά έχει χάσει πολύτιμο χρόνο, αλλάζει σε slicks. Εν μέρει, λόγω και των κρύων ελαστικών, στη στροφή Bergwerk, η Ferrari που οδηγεί ο Niki Lauda, βγαίνει εκτός πίστας. Μέσα σε δευτερόλεπτα, η κόκκινη Ferrari 312 Τ2 και ο πιλότος της, τυλίγονται στις φλόγες, λόγω διαρροής καυσίμου από την πρόσκρουση.

Το κράνος του Αυστριακού πιλότου έχει σπάσει από τη σφοδρότατη σύγκρουση. Το κεφάλι του Niki είναι εκτεθειμένο. Ο πιλότος καίγεται ζωντανός για αρκετή ώρα. Άλλοι πιλότοι, φτάνουν στο σημείο του ατυχήματος και, χωρίς δεύτερη σκέψη, προσπαθούν να βοηθήσουν. Οι Harald Ertl, Guy Edwards και Brett Lunger, κάνουν ό,τι μπορούν. Όμως ο Arturo Merzario, κάνει το αδιανόητο: Βουτάει στο φλεγόμενο κόκπιτ, στο οποίο είχε εγκλωβιστεί ο Lauda και τον βγάζει εκτός. Του σώζει, κυριολεκτικά, τη ζωή.
Με αυτοθυσία, άλλοι πιλότοι ρίχτηκαν στις φλόγες και τον έσωσαν

Όταν απεγκλωβίζεται από την πύρινη κόλαση, ο Lauda κάνει κάτι άλλο αδιανόητο: Στέκεται όρθιος και φεύγει περπατώντας από το σημείο του ατυχήματος, για να λάβει τις πρώτες βοήθειες. Όμως τα πράγματα, δεν είναι πάντα έτσι όπως δείχνουν. Εκτός από τα σοβαρά εγκαύματα που έχει υποστεί στο κεφάλι, το πρόσωπο, τα χέρια και άλλα σημεία του σώματος, έχει δηλητηριαστεί. Οι καμμένοι (!) του πνεύμονες είναι γεμάτοι από τα τοξικά που είχε εισπνεύσει την ώρα της φωτιάς. Έτσι, λίγη ώρα αργότερα, πέφτει σε κώμα στο νοσοκομείο. Όλοι πιστεύουν ότι θα πεθάνει.
Επί έξι εβδομάδες ο Lauda δίνει τη μάχη της ζωής του. Και, μετά από το διάστημα αυτό, ως ενδεικτικό του πείσματος, της δύναμης και της θέλησης που είχε, όχι μόνο παίρνει εξιτήριο, αλλά και επιστρέφει στην ενεργό δράση, παρά το εξαιρετικά εύθραυστο της υγείας του. Δεν καταφέρνει να πάρει το πρωτάθλημα, αλλά το παίρνει ξανά, έναν χρόνο μετά.
Ό,τι απέμεινε από τη Ferrari 312 Τ2

Από εκείνη τη μέρα, μέχρι το βράδυ της 20ης Μαϊου, οπότε και έφυγε από τη ζωή, ο Lauda θα διατηρήσει το πρόσωπό του και το υπόλοιπο κεφάλι του όπως ήταν, από τα εγκαύματα. Για να «θυμίζει τους κινδύνους που διατρέχουν οι οδηγοί», είχε εξηγήσει κάποτε, λέγοντας ότι “έχω λόγο να δείχνω άσχημος. Οι άλλοι δεν έχουν”.
Ο Lauda οδηγείται στην εντατική, σε κωματώδη κατάσταση

Αυτό όμως, είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι που καταδεικνύει το γιγαντιαίο της προσωπικότητας του Lauda. Ο Αυστριακός, αφού αποσύρθηκε από τους αγώνες ταχύτητας (ως πιλότος, μιας και ήταν μέτοχος στην ομάδα F1 της Mercedes, μέχρι το θάνατό του) ίδρυσε δύο αεροπορικές εταιρίες: Tη Lauda Air και τη Niki. H πρώτη συγχωνεύθηκε με την Austrian Airlines της Lufthansa. Όταν η δεύτερη, αγορασμένη από το 2011 από την Air Berlin,  βρέθηκε ένα  βήμα πριν από το λουκέτο, ο δημιουργός της επέστρεψε, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια του, εξαγοράζοντάς τη, ώστε να μη χάσει ο κόσμος τις δουλειές του.
Έχουν περάσει 5 εβδομάδες από το σοκαριστικό ατύχημα. Ο Niki επιστρέφει στην ενεργό δράση

Νωρίτερα, στις 26 Μαϊου 1991, ένα Boeing 767 της Lauda Air, που ταξίδευε από τη Μπανγκόνγκ στη Βιέννη, συνετρίβη στην Ταϋλάνδη. Οι 213 επιβάτες και τα 10 μέλη του πληρώματος, βρήκαν τραγικό θάνατο. Το “μαύρο κουτί” υπέστη μεγάλες ζημιές, οι ντόπιοι έκαναν πλιάτσικο στα συντρίμμια, δεν υπήρχε καν ψυγείο για τις σορούς των θυμάτων, άρα οι νεκροψίες ήταν βεβιασμένες.

Ο Lauda πέταξε εσπευσμένα στον τόπο του δυστυχήματος, εξέτασε τα συντρίμμια και κατέρριψε με αποδείξεις τις εικασίες που έκαναν λόγο για βομβιστική επίθεση. Έδωσε το “παρών” στην κηδεία 23 θυμάτων που δεν είχαν αναγνωριστεί και αμέσως, ταξίδεψε για το Σιάτλ, στα κεντρικά της Boeing. Με δεδομένο ότι η αμερικανική εταιρεία αρνείτο να ανακοινώσει ότι η ενεργοποίηση του αναστροφέα της αριστερής τουρμπίνας έριξε το αεροσκάφος, ο Αυστριακός ξεκίνησε “πόλεμο”.
O Lauda επιθεωρεί τα συντρίμμια της μοιραίας πτήσης

Παρότι είχε πιλοτάρει πολλές φορές το συγκεκριμένο αεροσκάφος, ζήτησε να αναπαραστήσει το σενάριο της συγκεκριμένης πτήσης στον εξομοιωτή της Boeing. Η αμερικανική εταιρεία το αρνήθηκε. Μετά από… μεγάλο καυγά, ο Lauda πήρε αυτό που ήθελε. Αναπαρέστησε 15 φορές το σενάριο της πτήσης που έπεσε, πάντα με το ίδιο αποτέλεσμα: Πτώση.

Την επόμενη, ο Lauda έδωσε συνέντευξη Τύπου. Είπε ότι, εάν η Boeing δήλωνε ρητά πως η ενεργοποίηση του αναστροφέα κατά την ώρα της πτήσης μπορεί να μην οδηγήσει  σε πτώση, θα πέταγε ο ίδιος ένα 767, με δύο πιλότους και θα το δοκίμαζε σε ζωντανή μετάδοση. Η Boeing παραδέχθηκε δημοσίως και γραπτά ότι αυτό είναι αδύνατο να γίνει. Ο Lauda νίκησε. Οι ψυχές των θυμάτων αναπαύθηκαν, ζωές σώθηκαν.
RIP, Niki…

Στα “τετριμμένα”, ο Lauda πήρε τρία πρωταθλήματα στη Formula 1. Δύο με τη Ferrari, το 1975 και το 1977 και μία με τη McLaren, το 1981. και 1977 με τη Ferrari και το 1984 με τη McLaren. Η καριέρα του χαρακτηρίσθηκε από την κόντρα του με τον James Hunt που αποτέλεσε την έμπνευση και για την κινηματογραφική ταινία Rush.

Παρά τον πανίσχυρο χαρακτήρα του και την απίστευτη δύναμη της θέλησής του, το φοβερό ατύχημα του 1976, είχε κλονίσει ανεπανόρθωτα την υγεία του. Ο Lauda έχει υποβληθεί στο παρελθόν και σε δύο μεταμοσχεύσεις νεφρών -μια το 1997 με δότη τον αδελφό του Florian και μια το 2005 με δότρια την μετέπειτα συζυγό του Birgit.

Στους τελευταίους δύο αγώνες της F1, στη Γερμανία και την Ουγγαρία, ο Lauda απουσίαζε. Η υγεία του είχε επιδεινωθεί. Σε νοσοκομείο της Βιέννης, υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση πνεύμονα. Αυτή τη φορά, δεν ξεγέλασε τον θάνατο. Έτσι, στις 20 Μαϊου 2019, έφυγε από τη ζωή ένα από τα κορυφαία σύμβολα του μηχανοκίνητου αθλητισμού και όχι μόνο, παγκοσμίως…